Pagina's

maandag 19 mei 2014

Verplicht nummer

Een teamuitje. Laat ik het erop houden dat het niet helemaal mijn ding is. Het voelt voor mij als een verplicht nummer waar je aan mee moet doen of je nu wilt of niet. Althans op mijn werk wordt het je aangerekend als je er niet bij aanwezig bent. Je moet dus een goede reden hebben om niet mee te hoeven gaan. Ik leg me er dus ieder jaar maar bij neer dat ik iets “leuks” met werk moet gaan doen. Het is niet anders.

Vorige week was het zover.  Halverwege de middag moest iedereen naar een locatie komen waar in een zaaltje achteraf we een spel moesten naspelen. Iedereen werd in teams verdeeld en aan de hand van wie de meeste vragen goed had werd uiteindelijk de winnaar bepaald. De vragen waren van het kaliber “domme weetjes” of “gokken op puur geluk”. Ik probeerde dus zo goed mogelijk het spel mee te spelen ondertussen verwonderd over wie in Godsnaam dit soort dingen weet.  Geen idee of de anderen dit nou echt leuk vonden. Volgens mij had iedereen zo iets van we doen maar mee. De dag werd afgesloten met een borrel en een etentje. Ook dat is een grappige groepsproces want uiteindelijk gaat iedereen toch zitten bij collega’s waar ze het goed mee kunnen vinden. So far dus het teamgevoel.

Ik heb de eerste de beste kans aangegrepen om naar huis te gaan. Ik liep dus heel behulpzaam met een collega mee die niet precies wist hoe ze op de plek moest komen waar ze door haar man werd opgehaald. Uiteindelijk was ik dus redelijk vroeg thuis.  Bij thuiskomst verzuchtte ik dus ook tegen manlief  “zo dat hebben we weer gehad”.  Ik was al blij dat we geen overnachting erbij hadden zoals tot een paar jaar geleden een paar keer werd georganiseerd.

Personeelsuitjes, afdelingsuitjes, teamuitjes of teambuilding. Hoe je het ook wilt noemen, ik vraag me vaak af of het niet volledig zijn doel voorbij schiet. Je doet met zijn allen wat om elkaar beter te leren kennen maar ik heb serieus mijn twijfels of het werkt. Uiteindelijk trekken mensen op zo’n dag toch vaak naar mensen toe die ze graag mogen. Het  uiteindelijke doel om als team meer naar elkaar toe te groeien schiet zijn doel voorbij. Ik denk namelijk niet dat je dit bewerkstelligt door te paintballen, te karten of  wat er dan ook wordt verzonnen door de organisatie.  Ik vraag me ook serieus af of mensen hier nu echt op zitten te wachten of het net als ik als een verplichting beschouwen. Ik vind dat moeilijk te peilen. Zelf laat ik me er ook niet over uit want dat wordt vooral als negatief beschouwd. 

“Verplichte” uitjes en ik het blijft een moeilijke combinatie . Wat mij betreft mag het afgeschaft worden. Alleen het is totally not done om zoiets hardop uit te spreken. Wat vindt jij van dit soort uitjes?
 

5 opmerkingen:

  1. Ik heb er gelukkig geen ervaring mee nog...en wat mij betreft hoef ik die ook niet zo nodig op te doen. Ik had het vroeger al met uitjes van school, die vond ik ook niet altijd een even groot 'feest'. Van mijn vader weet ik dat hij de meeste nog wel te doen vond, vooral als het programma niet te lang was en hij (geheel tegen het doel in inderdaad) kon kiezen met wie hij de dag mocht doorbrengen. Wel had hij een bloedhekel aan de sportdagen, dat kon ik 's morgens bij het ontbijt zo wel zien hoewel hij het altijd probeerde te ontkennen (mijn zusje en ik vonden sportdagen met school ook niks, maar ja, daar moesten we wel heen dus kon hij moeilijk toegeven ook liever over te willen slaan..). Sommige uitjes voor het hele bedrijf (nou ja..overheidsinstelling), waar je voor in kon schrijven (niet verplicht) en ook ex-werknemers en gepensioneerden aan mee mochten doen en inclusief partners, waren wel leuk! Toen de gezondheid van moeder te slecht werd om mee te kunnen, gingen mijn zusje of ik mee. Dat was wel altijd leuk (ik herinner mij nog een rondleiding rond de aanleg van de HSL), de sfeer was goed (je ging niet als je niet wilde) en het buffet achteraf was ook altijd een leuke bonus!
    Ik denk dat het verplichte element de boosdoener is. Teambuilding klinkt nuttig maar sommige mensen liggen je meer en anderen minder, dat is normaal en meestal functioneert het team beter als mensen soms ook de kans krijgen niet meer dan nodig met elkaar te worden geconfronteerd. Alles met mate!

    Groetjes Lily

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben het helemaal met je eens, die verplichte teambuildings vind ik ook niks, en ik probeerde dan ook altijd om zo snel mogelijk weer naar huis te komen. Mijn collega's zijn mijn collega's ik wil geen vrienden met ze worden. Gewoon met elkaar omgaan op het werk vind ik oke, maar op mijn vorige werk gingen ze zelfs bij elkaar op verjaardagen. Gruwel......... de gruwel; gelukkig vond ik snel een andere baan
    Femke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ben het helemaal met je eens. Het voegt niets toe. Beter een middag of dag waar je iets leert, of zo.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben het ook al helemaal met je eens! Ik houd er ook niet van.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik was altijd 'toevallig ' ziek of ik had slapeloze nachten bij teamuitjes. Ik vond het helemaal niet prettig om met mensen die ik niet zelf uitkies ergens wat ontspannends te gaan doen.

    BeantwoordenVerwijderen